A Galería de Mulleres da Biblioteca da Muller do Concello de Muxía dedica á cantante, actriz e bailarina Carolina Otero (Pontevedra), 1868 - Niza ,1965 ) este mes de novembro.
Coa Galería de Mulleres destácase cada mes o labor dunha muller no mundo das artes, as letras, a ciencia, ... Cada mes estará dedicado a unha muller e repartiranse carteis nos que apareza esa muller e indicacións para informarse sobre ela ou para acceder á súa obra. Con cada muller destacada indicarase que libro ou libros están á disposición do usuario/a na Biblioteca da Muller do Concello de Muxía, escritos por esta muller ou que fagan referencia á mesma. Actualmente, a biblioteca da Muller conta con máis de 440 títulos no seu fondo bibliográfico.
Agustina Otero Iglesias, reinventouse a se mesma como Carolina Otero e foi para o mundo La Belle Otero. Fuxiu dunha vida de pobreza e conseguiu acumular riqueza, adquirir cultura, aprender idiomas e ser coñecida en todo o mundo, converténdose nunha icona da Belle Epoque, espertando paixóns ata na realeza da época.
A súa vida estivo marcada por unha cruel violación que sufriu cando tiña 10 anos, e que a deixou nun estado físico moi grave. A nena conseguiu curarse pero as secuelas psíquicas duraron toda a vida e quizais sexan a explicación de que Carolina creara unha personaxe e mesmo nas súas memorias ocultara a súa verdadeira orixe e dera datos falsos. Aínda así hai que dicir que ela nunca se esqueceu da súa orixe e da súa familia á que enviaba cartos e mesmo tiña á súa irmá máis nova vivindo con ela. Tampouco se esqueceu da xente humilde da súa parroquia e nos últimos anos da súa vida deixou unha carta escrita ao alcalde da súa vila para notificarlle que os beneficiarios do seu testamento serían as xentes máis pobres de Ponte Valga. Finalmente o pouco que quedou da súa fortuna acabou nun asilo de nenos pobres.
A intelixencia e a beleza de Belle Otero convertérona nun mito da época e foi amada por homes poderosos, aínda que nunca chegou a comprometerse con ninguén e morreu soa en Niza. A súa figura está envolta en lenda, pero tras estas lendas está unha nena galega que fuxiu dunha realidade sórdida e aprendeu a moverse no escenario, vestirse e seducir para chegar a pisar os mellores escenarios do mundo, ser personaxe habitual da prensa e literatura da época e ser adorada como unha deusa. Luís Seoane escribe sobre Carolina na prensa arxentina, e ve nela un dos símbolos da gracia e a beleza de Galicia, pero tamén da pobreza escarnecida polos señoritos de Vila.
